رضایت شغلی ماماها در برنامه پزشک خانواده شهرستان رشت

مقدمه : رضایت شغلی منعکس کننده جو سازمانی مطلوب در هر سازمان است. رضایت شغلی سبب جذب، بقا و انگیزه کاری کارکنان می گردد. توجه به رضایت شغلی ماماها به عنوان یکی از اجزای مؤثر سیستم بهداشتی برای ارتقا ارائه خدمات مامایی به مادران و کودکان از اهمیت ویژه ای برخوردار است .   هدف : این مطالعه با هدف تعیین رضایتمندی ماماهای طرح پزشک خانواده طراحی و اجرا شده است .   روش کار : این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی روی 43 نفر از ماماهای شاغل در مرکز بهداشت شهرستان رشت به شیوه سرشماری در سال 1387 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته، بر اساس پرسشنامه توصیف رضایت شغلی اسمیت، مشتمل بر دو بخش مشخصه های فردی اجتماعی و بیست و شش گویه در خصوص عوامل محیط کار، جنبه های مدیریتی ، جنبه آموزشی و رفاهی و ساختار زمانی شغل بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های توصیفی و استنباطی( chi-square , mann whitney u و اسپیرمن) استفاده شد.   نتایج : بر اساس یافته ها میانگین سابقه کار ماماها 5/1 ± 6/3 بود. پایین ترین رضایتمندی در حوزه رفاهی شغل با کسب میانگین 44 درصد نمره رضایت بود و بالاترین رضایتمندی در حوزه جنبه های مدیریتی شغل با میانگین 70 درصد نمره مشاهده شد. جز در حیطه رفاهی شغل که مجردان راضی تر بودند( p<0.05 ) در سایر جنبه های رضایت شغلی بین تأهل و رضایت شغلی ارتباط معنی دار وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری : بررسی سطح رضایتمندی ماماها بیانگر آن بود که رضایت شغلی مطلوب به ویژه در جنبه های رفاهی شغل وجود ندارد . با نظر به این نکته که عدم رضایتمندی می تواند در کیفیت ارائه خدمات تأثیر گذار باشد، لازم است در مورد نظام پرداخت مالی و کاهش ساعات کار ماماها برنامه ریزی مجدد صورت پذیرد.